SCHrijfsels van Bompapatje

Oudere schrijfsels kan je nog altijd (her)lezen op het vorige adres

 http://www.blog.seniorennet.be/bompapatje/

Dinsdag, 18 augustus 2020

Zondag, 11 april 202

Ik wou ik was
Een boom van een vent
Enfin zie mij
Een laagstamboom van een vent
Waarbij geen drempel hoeft
Om mijn vruchten te plukken
Met brede sterke takken
Waar je met je hoofd erop troost kan vinden
Met een stevige stam
Waartegen je even tot rust kan komen
Een boom met een hele brede kruin
Om onder te schuilen en je even alleen kan zijn
Waar je je veilig en geborgen voelt
Ik wou ik was … die boom van een vent.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Zondag, 5 april 2020

De wereld is stilgevallen
De aarde kan herademen
Want de mensen worden ziek
En sommigen zullen sterven
Gelukkig zijn er helden
Die zorgen
Dat er voor ons (gelukkigen)
Nog een morgen zal zijn.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Zaterdag, 4 april 2020

Lege straten … stilte overal
Lockdown …
Enkele kinderen op berenjacht
of Paaszoektocht
Een eenzame fietser en wat wandelaars
op afstand
lege bussen en lege trams
essentieel vervoer
maar ’s avonds applaus en gezang
Coronadariteit

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag, 23 maart 2020

                                          Vrijdag, 20 maart 2020

                        keiharde tegenstelling

Maandag 03 februari 2020

Ik wou …
Ik wil …
Dat ‘k was …

Nog jong …
Jeugdig …
Een kind …

Onbezorgd …
Verwachtingsvol …
Geloven in …

Maar ik weet …
Maar al te goed …
Wat ik nu ben …

Veel ouder …
En ervaren …
Zorgen in de kop …

Ouderdomssymptomen …
Maar toch gelukkig …
Om wat ik al heb gehad!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)
(alias Pat. Speelverpleger)

Zaterdag, 11 januari 2020

Overcomed

Ik ben blij
want tumor vrij
vraag me niet hoe ik het doe
want soms ben ik nog zo moe
we hebben gevochten als een leeuw
enkel in de eenzaamheid geweend
but we have overcomed
de stomme ziekte potverdomd.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag 9 januari 2020

Apocalyps

Al een hele tijd geleden, had ik besloten ooit de volledige Bijbel te lezen en te vergelijken met de Koran. (Met de Thora gaat niet, want dat mag je als ongelovige niet lezen).

Van de Koran heb het geluk gehad om passages te lezen en ben nu volop bezig aan de Bijbel. Beide boeken lezen niet als een roman, maar ik ben dus nogal volhardend en ben toch al aan blz. 1343 van het Oude Testament “De Israëlieten geloven de profeten niet.

Frappant is, dat wat ik al gelezen heb, een huiveringwekkende reële weergave is van hoe de wereld van vandaag is … of moet ik concluderen dat de geschiedenis zich herhaalt en blijft herhalen en altijd maar blijft herhalen.

Al die ellende, van oorlogen, natuurrampen, hongersnoden, lijken op de zond vloeden, zoals ze in Koran en de Bijbel beschreven werden.

Als God bestaat … is Hij opnieuw heel boos en straft Hij nogmaals Zijn volk voor hun ongehoorzaamheid.

Ofwel is de mensheid zo vooruitziend geweest, dat ze haar eigen Apocalyps al duizenden jaren geleden voorspeld heeft en er dan nog domweg naar toe streeft.

Als ook maar één van beide stellingen waar is, dan zijn de Greta’s van vandaag, de Mandela’s, Gandhi’s, De Luther Kings enz., de profeten van het hedendaagse Nieuwe Testament.

Pat. Coenen
- Alias Bompapatje
- Alias Pat. Probleim

Maandag 11 november 2019

Een droom van een boom

Ik had een droom
Over een boom
Een boom van een droom

Kleine dieren vonden er een broedplaats
Verliefden rust voor iets delicaats
En alle kinderen een heuse speelplaats

Die boom was sterk en gezond
Gaf bescherming van de avond
Tot en met de morgenstond

Al 120 jaar stond hij daar te pronken
En velen hadden daar van liefde dronken
Hun hart aan elkaar geschonken

Hij liet de kinderen op z’n takken kruipen
Rond z’n stam elkaar besluipen
Om bij avondval af te druipen

Maar bij ’t ontwaken was ’t maar een droom
Een droom over een boom
Maar wel een boom van een droom

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag 1 november 2019

Persoonlijk afscheid aan mijn zus Ines

Moegestreden
Eindelijk afscheid kunnen nemen
Uitgeteld
Dankbaar om in vrede te mogen gaan

Een olijke meid
En goedlachs was je als kind
De gelukkig vrouw
Naast je grote liefde, die je al vroeg moest afgeven

Vallen en weer opstaan
Tot het opgeven dichterbij was dan levenslust
Maar dankzij een liefdevolle steun
Ben je blijven doorgaan

Almaar moeilijker
Totaal uitgeput hoopte je eigenlijk op het einde
Dat was dan gisteren eindelijk zover
Rust nu maar zacht … lieve zus.

Van je broer
Pat.

Donderdag 17 oktober 2019

Veilig in ‘t verkeer

Veilig in ’t verkeer
Is kennis van de regels

Veilig in ’t verkeer
Soms die regels overtreden

Veilig in ’t verkeer
Is oogcontact

Veilig in ’t verkeer
Is hoffelijkheid

Veilig in ’t verkeer
Is voorzichtigheid

(Conclusie van één van onze talrijke en wekelijkse discussies ten huize Coenen)

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag 17 september 2019

Ook als ik later groot zal zijn

Ook al is de helft van mijn leven reeds voorbij
En ouderdomskwalen kwellen mij
Dan nog zal ik blijven hopen
Dat ik nog lang rechtop kan lopen
Want grappen en spelen vind ik fijn
Ook als ik later groot zal zijn

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag, 16 september 2016

Soulmates

Samen lachen …
En genieten …
Samen vergeten …
De pijn en verdriet.

Alsnog plannen …
Wat nog kan …
Eén moment geluk …
Soulmates for ever

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 29 augustus 2019

Later word ik de baas van de hele wereld

Later als ik groot zal zijn
Word ik koning, keizer of admiraal
Met die nieuwe mooie kleren aan
Woon ik in een groot kasteel
Van goud, zilver en diamant

Later als ik groot zal zijn
Ga ik jagen op de trollen
En trek ten strijde tegen draken
Met een leger elfen, dwergen en kabouters
Dapper en met mijn beste harnas aan

Later als ik groot zal zijn
Word ik wereldberoemd
En de baas van de hele wereld
Alleen maar kinderen die mogen spelen
Op alle pleinen en in elk bos

Maar mama zegt:
“Eet nu maar eerst je boterham op!”.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje

Dinsdag 20 augustus 2019

Stop de wereld niet

Stop de wereld
Ik wil er af
Zou (alias) Pat. Probleim zeggen
Omwille van al dat onrecht
Onverdraagzaamheid
Politieke onwil en onmacht
Egoïsme, navelstaarderij
Fake nieuws

Laat de wereld draaien
Ik wil blijven
Zeg ik (alias) Bompapatje
Omwille van de opstandigheid
Tegen onverdraagzaamheid
Protest tegen politieke spelletjes
Egoïsme en die navelstaarderij
Geloof in de hoop

Laat de wereld zijn (r)evolutie
En blijf met z’n allen
Vraag ik (de genaamde) Pat Coenen
Omwille van het geloof
Dat alles weer beter en anders kan en zal
Dankzij de jeugd die nog gelooft
In de toekomst zoals wij
Met ‘Flower, power’

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Zondag 11 augustus 2019

Kinderen

Zie ze lopen zie springen
Hoor ze roepen hoor ze zingen
Lachen en brullen
Al die kleine knullen

Spelen op het plein
Vinden kinderen nog altijd fijn
De jongens met de jongens
Meisjes lonkend naar kwajongens

Voor de jongens altijd voetbal
Ridder soldaat en in de aanval
Meisjes turnen en dansen
Zingen, springen of maken kransen

Maar als ze samen spelen
Is het altijd voetbal
Ze kennen geen vervelen
Spelen en spelen tot de avondval

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Zaterdag, 10 augustus 2019

Wind

Sta eens even stil
En luister naar de wind
Neem je tijd en hou je stil
Zeg me dan wat je vindt

Van al dat waaien
Takken die kraken
Bomen die je willen aaien
Als ze je konden raken.

Is die wind nu niet rustgevend
Sluit nu je ogen en voel de wind
En waan je zwevend
Op het ritme van die wind

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag, 6 augustus 2019

Ikke

Ik wil
Ik zal
Ik moet

Ikke
Ikke
Ikke

Willen
Zullen
Moeten

Ik zal
Willen
Moeten

Pat. Coenen
(Alias Bompapatje)

Zondag 4 augustus 2019

(Uit de waargebeurde verhalen van Patatje)
PATATJE EN DE PROCESSIE

Toen Patatje nog jong, diepgelovig en een vrome misdienaar was, ging hij elke zondag getrouw naar de mis en op een mooie zondag, ergens in de maand mei, zat ook de hele dorpsfanfare in de kerk.
Op het einde van de eredienst, zegende de priester de instrumenten van de fanfare en sloot af met de woorden: “Gaat nu allen heen in vreugde”.
Bij het buitenkomen, stond de hele fanfare klaar om, in hun gala-uniformen en blinkende instrumenten, door de straten van het dorp te stappen.
Patatje en de andere misdienaars sloten zich vanachter aan en stapten niets vermoedend mee van ‘kapel’ naar ‘kapel’ (en in die tijd waren dat er veel in het dorp).
Pas uren later werd de optocht ontbonden en konden de jongens weer naar huis.
Thuisgekomen trof Patatje zijn ouders erg ongerust aan: “Awel! Waar heb gij heel die tijd gezeten? De Mis is al uren gedaan; ge moest al lang thuis zijn!”
“Ja maar” zei Patatje “er was vandaag na de mis nog processie en ik wist dat niet op voorhand.”
Patatje z’n papa vroeg boos: “En welke processie was dat dan?” Waarop Patatje begon te vertellen: “Iets van een Heilige uit Pilsen met een Palm, die een Pater Trappist moest zijn geweest. We zijn begonnen in de kapel onder Den Toren, vandaar naar die van ’t Pleintje, met daarnaast kapel Welkom bij Jozef en Maria en dan helemaal naar de kapel van St. Biljardus. Veel muzikanten begonnen dan al moe te worden en te waggelen, anderen begonnen wat vals te spelen van vermoeidheid, maar wij hielden dapper vol. Uiteindelijk was de processie gedaan aan die kapel van Den Duivenbond.”
Mama en papa van Patatje ….. “ach ja … ’t Is ne patat en ‘t zal altijd ne patat blijven”

Pat. Coenen
(Alias Bompapatje)

Vrijdag, 2 augustus 2019

Planning

Is het nu echt zo nodig
Of juist wel broodnodig
In elk geval niet overbodig

Heeft het ook wel enig zin
Of interesseert het niet
Bedenk dan maar iets anders

Nodig en niet overbodig
Of iets anders interessant
Maar zeker niets ééntonig

’t Is heel vervelend
Als je het echt niet weet
Plan dus eerst en begin pas ‘dan’

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag, 2 augustus 2019

Patatje en het telefoontoestel
(waar gebeurd verhaal)

In de tijd, toen nog niet iedereen een eigen telefoon had en GSM zelfs nog niet was uitgevonden, moesten de meeste mensen telefoneren in een telefooncel. Deze telefooncellen stonden her en der verspreid. Men moest daar geldstukken in steken om te kunnen bellen. Echt praktisch was dat niet, maar de mensen waren dat zo gewoon en soms stonden er lange rijen mensen, gezellig of ongeduldig, te wachten op hun beurt.

Op een dag zei de mama van Patatje, dat ze eigenlijk ook een eigen telefoontoestel in huis wilde, maar niet goed wist hoe ze dat moest aanvragen. Ze wou de papa van Patatje verrassen. Patatje, die toen nog echt een kinderstemmetje had, vroeg: “moet ik eens gaan bellen ginder in de telefooncel?”. Maar zijn mama zei dat dat nooit ging lukken, omdat ze meteen zullen horen dat er een kind aan de lijn hangt.

Hoe dan ook, na lang welles nietes, gingen Patatje en zijn zus naar de R.T.T. (de toenmalige telefoondienst) bellen vanuit zo’n telefooncel, om een eigen toestel aan te vragen. Je kan je al wel voorstellen dat dat daar in die telefooncel meer lachen en gieren was tussen Patatje en zijn zus. Enfin, eindelijk iemand van de R.T.T. aan de lijn en Patatje, met een ‘au serieux’ van men kan niet meer’, deed hij zijn uitleg, dat hij graag thuis een telefoontoestel zou laten plaatsen. De vrouw, aan de lijn was er blijkbaar van overtuigd dat ze met en dame sprak (vanwege die kinderstem natuurlijk) en vroeg, na veel vijven en zessen, aan Patatje of dat toestel op ‘haar’ naam of die van haar man moest staan. Met een al even groot ‘au serieux’ (zijn zus was ondertussen, gierend van ’t lachen uit de cel gevlucht) zei Patatje: “Och zet dat maar op de naam van mijn man”.

Geloof het of niet, maar twee weken later stond er thuis, bij Patatje, een heus telefoontoestel.
Nooit heeft iemand geweten, dat een kind een telefoontoestel heeft geregeld bij een overheidsdienst als de R.T.T. (behalve dan Patatje, zijn zus en zijn mama)

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Woensdag, 31 juli 2019

Het kind in mij

Het kind in mij is noch gebleven
Veel ouder en volwassen
Maar vuile knieën van het spelen
Zouden nu wel niet meer passen

Het vuur tijdens het spel
De pret van het denkbeeldig verhaal
En plezier zijn er nog altijd wel
‘k ben met de jonklies nog even abnormaal

Het is misschien clichématig
Maar een waarheid als een koe
Leeftijd, jong of oud, is prachtig
Maar tegenwoordig ben ik wel snel moe

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag, 30 juli 2019

Fantasieën

Fantasieën altijd aanwezig
Fantaseren als in een droom
Fantasieën nooit afwezig
Fantaseren over alles
Fantasieën worden verhalen
Fantaseren met gevoelens
Fantasieën … daar hou ik van!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Zondag, 30 juni 2019

Klein Patje en de emmer water
(waar gebeurd verhaal)

Er was eens een klein Patje … klein, ros haar en sproeten, maar vooral een dromer.
Patje fantaseerde de hele dag door. Hij droomde van prinsen en prinsessen, soldaten en ridders, cowboys en indianen en Piraten en ook wel over de Leeuw van Vlaanderen en de oude Belgen.
Overal en altijd zat ons Patje te dromen … altijd onderweg met ‘de trein der fantasieën’.

Op een dag op school, de meester gaf les in metriek stelsel, en klein Patje was weer eens aan ’t dromen. De meester had al een paar keer gezegd: “Patrick, let eens op jongen!”. Maar Patje, hij droomde verder en wist helemaal niet waar de meester het over had.

De meester werd boos en riep: “Patrick, kom eens naar voor!”. Patje ging schoorvoetend naar de meester toe. De meester plaatste een volle emmer water tussen hen in en vroeg: “Hoeveel liter water zit er in deze emmer?” – “Ik weet her niet, meester” – “Kijk eens heel goed, Patrick! Hoeveel liter water zit er in deze emmer?” – “Ik weet het echt niet, meester.”

Patje begon bijna te huilen van ellende en de meester zei: “Allee kom, ik zal u helpen. Buig eens diep over die emmer tot ge de bodem kan zien, dan zal je het wel weten”

Patje boog over de emmer, tot zijn neus bijna het water raakte … plots duwde de meester de kleine zijn hoofd helemaal in de emmer: “En weet ge nu hoeveel water er in zit?” --- “proest, proest, kuch, kuch! … zeker meer dan genoeg om in te verdrinken, meester!”

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag, 28 juni 2019

Kinderrituelen

Als ik de klok zou kunnen terug draaien
Dan was het naar de tijd van kort broek
Met de wind door m’n rosse haren
Toen ik na het lezen van een boek
Met een stok en een kartonnen doos
Zonder twijfel voor het avontuur koos

Meer had ik toen helemaal niet nodig
Om me piratenkapitein te wanen
Stoer, struis, dapper en vooral potig
Om de ruwe zeeën te bevaren
Op jacht naar roem, zilver en goud
Of anders … de allereerste astronaut

Maar nu wordt ik ouder en tijden lijken veranderd
De kinderen lezen en spelen alleen nog digitaal
Maar ik geloof met zekerheid, dat er ‘niets’ is veranderd
Kinderen spreken nog dezelfde speelse taal
Laat ze maar eens on-digitaal buiten spelen
En kijk … daar zijn weer die speelse kinderrituelen.

Pat Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 27 juni 2019

Leef

Leven
Wezen
Zijn

Hopen
Geloven
Moed

Indruk
Geluk
Blij

Immens
Intens
Leef !

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag 6 mei 2019

HET ENIGE WAARGEBEURDE EN ONVERVALSTE PRENATALE VERHAAL, WAAROM IK NR. 3 BEN VAN 11

FASE 1: Anno november 1949
Tijd dat de eerste moest geboren worden en ik wilde die uitdaging en verantwoordelijkheid, om als oudste te fungeren, maar al te graag op mij nemen … Ik ben trouwens altijd al een leiderstype geweest en de oorlog was toch al een paar jaar voorbij.
Dus deed ik met plezier mijn geboortekostuum aan (’t zat nogal ruim, maar tegen de groei, zeg maar) en ik begaf me naar de uitgang.
Toen ik door het sleutelgat keek, zag ik allemaal lichten aangaan en verpleegesters heen en weer lopen … plots, een hete adem in mijn nek … ons Jeaninne, met een geboortekostuum zonder ventiel, maar met een smile op haar gezicht van: ‘mag ‘k ik niet eerst, pleeeeaase???’ … Gentelman zijnde zei ik: “allee vooruit dan, Ladies first” …

Fase 2 : Anno juni 1951
Ik voelde dat mijn tijd gekomen was. Ik deed opnieuw mijn geboortekostuum aan en wonder, boven wonder het paste al heel wat beter dan twee jaar eerder, nog wat te groot, maar enfin …
Ik begaf me opnieuw naar de uitgang, keek weer door het sleutelgat … zelfde tafereel zoals vorige keer. En plots stond ons Monique naast mij te drummen om voor te mogen … dan ging onverwacht de deur open en twee harige mannenhanden pakten ons Monique vast en trokken haar naar buiten … deur, met een klap, terug dicht … ik riep nog: “Hé !, en ikke dan?” … maar helaas …

Fase 3: Anno oktober 1953
Deze keer moet en zal het lukken, geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt dat ik me weer zal laten verrassen … NO WAY !!!
Ik doe weer mijn geboortekostuum aan en … het paste als gegoten; geen kreukels, rimpels of valse plooien … ik zag er erg patent uit … en dat ros haar maakte het allemaal zelfs nog een beetje duurder en sjieker.
Zo fier als een gieter en met al mijn streken, van hier tot ginder achter, vertrok ik naar de uitgang … Dit is mijn moment !
Weer keek ik door het sleutelgat … maar … geen lichten, geen verpleegsters, maar wel ons vader, die in paniek zijn broek aanschoot, om een dokter te halen … als er plots op mijn schouder wordt getikt … ons Gina … Ha nee hé !!!! Derde keer goeie keer !!! En ik floepte meteen door de uitgang … ’t was mijne toer !
(Da’s dan ook de reden, waarom ik de enige ben, van ons elf, die thuis geboren is.)

Epiloog:
Geloof het of niet, maar nog geen 11 maanden later was ons Gina er ook al … zo ongeduldig als ze was … maar ja, ons Mich lag ook al op de loer, dus ik versta dat wel. En dan verschiet een mens dat ik, als HSP’r, ADHD’r ben geworden … ik heb dan ook maar heel vroeg mij legerdienst gedaan, dan was ik daar meteen vanaf.

Wat er zich nog allemaal heeft afgespeeld, weet ik niet. Ze willen er niets over kwijt, of ze zijn het vergeten … maar ik vermoed dat, na ons Ines en onze Luc, onze Eric zich (juist als ik) heeft laten schuren door Marleen en Brigitte en dat onze Nikki maar al te goed wist dat hij, als jongste van elf, toch de meeste aandacht zou krijgen.

Einde

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 2 mei 2019

Kabouter Patrick

Er was eens een Patrick
Die Patrick, dat was-e ‘k ik
Als kind niet braver of niet stouter
Maar wel een echte kabouter
Klein, sproeten en ros haar
En dat vonden de anderen maar raar
Ze lachten erom en wilden me pesten
Maar werkten zich in nesten
Mijn oma zei: “uw haar is van goud en duur”
En die goedkope anderen keken plots maar zuur
Nu was ik nooit een angsthaas
Maar in ’t Chirovendel was ‘ik’ voortaan de baas!

Pat. Coenen

(alias Bompapatje)

Dinsdag, 26 maart 2019

Leven met pijn

De pijn komt
De pijn gaat
Meestal onverwacht

Met die pijn moet je leren leven
De pijn dragen en koppig verbijten
Vermoeidheid gewoon aanvaarden

Er is altijd erger
Pijnlijker, vermoeiender
En al te dikwijls hopeloos

Je bent immers niet alleen
Pijn is overal en bij velen
Al wordt het niet altijd goed begrepen

Pijn is soms chronisch
Pijn is soms terminaal
Pijn en vermoeidheid… gaan hand in hand.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag, 5 maart 2019

Thriller ten huize …

Op 3 februari had de Nalu (m’n Catharina Parkiet) haar eerste eitje gelegd van een nieuw broedsel. Haar mannetje, Igor, kwam mij dat persoonlijk, erg trots aankondigen.

Om de twee dagen werd er een eitje bijgelegd, tot een totaal van 6, wat toch al behoorlijk is.

23 Dagen later kwam, zoals het hoort, het eerste ei uit. Een flink kuiken was geboren! En twee dagen later kwam ook het tweede ei uit…

Dan begon het thrillerverhaal …

’s Anderendaags was dat 2de kuiken plots spoorloos verdwenen. Nalu liet mij niet toe lang achter het kleintje te zoeken.

De dag daarna kwam het 3de ei uit … een heel beweeglijk maar klein ding was geboren … de dag daarop verdween ook dit kleintje op mysterieuze wijze.

En nog steeds laat Nalu niet toe, dat ik het nestkastje aan een grondig onderzoek onderwerp.

Vandaag is nummer 4 uitgekomen … een stevig vogeltje. Hopelijk verdwijnt dit ook niet even plots als die twee anderen.

Nog twee eieren te gaan (als die uit komen natuurlijk) … maar zou ik toch al niet beter Bird Focus bellen?

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag, 1 maart 2019

Alweer een liter bloed
Voor één of ander onderzoek

Sinussen zijn chronisch ontstoken
En hevige hoofdpijn komt soms opgedoken
Bijziend ben in ook, maar daar heb je brillen voor
Hardhorig, links en rechts, met een apparaat in elk oor

De slokdarm is ontstoken en versleten
En daar heeft mijn maag alles over geweten
Z’n mond staat altijd open
En laat dat maagzuur zomaar lopen

Artrose ? Daar weet ik alles van
Altijd stijf en stram
Van de nek naar de rug
En ook soms dan nog eens terug

Al heel mijn leven die onrustige benen
Dan ga ik ‘s avonds maar weer eens ijsberen
Altijd maar over een weer
Een hele avond op en neer

Altijd moe en slaperig
En nooit eens hongerig
Maar ik voel me goed
En vraag me niet hoe ik dat doe

Vandaag alweer een liter bloed
Voor een algemeen onderzoek
Naar storing in de kleine hersenen
En voor de lever zijn er redenen

Zeventien medicamenten
Voor al die mankementen
Maar ik voel me goed … ik voel me goed
En vraag me niet hoe ik dat doe!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 28 februari 2019

Klimaatoverweging

Klimaatexperten
De ene zeg zus
De andere zo
De negationisten
Lobbyisten
Onverschilligen
Optimisten
Pessimisten
fatalisten
Spijbelaars
Sarcasten
Ongeïnteresseerden
Depressieven …

En ieder van hen heeft gelijk en ook weer niet.
Maar toegeven klinkt als hypocriet
Wees eens eerlijk en oprecht
Met welk mogelijk recht
Kunnen wij het risico nemen
Om binnen 11 jaar toe te geven
Dat we nu hadden moeten zorgen
Voor onze gezondheid van morgen
Dat we nu hadden moeten streven
Naar gezonde lucht om in te leven
Voor de toekomst van onze kinderen
Die elke donderdag het verkeer weer hinderen.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje en alias Pat. Probleim)

Vrijdag, 22 februari 2019

Diversiteit

Wit of zwart
Groot of klein
Hetero of homo
Vrouw of man
Of anders gender
Geloven of niet
Praktiserend
Atheïst
Rechts of links
Ecologisch
Behoudsgezind
Of progressief
Eenzaam of sociaal
Arbeider
Bediende
Ambtenaar
Zelfstandig
Werkloos
Beperkt
Manusje van alles
Autochtoon
Allochtoon

Samen één voor een leefbare wereld!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag, 8 februari 2019

Drie kleine mannetjes

Drie kleine mannetjes
Die kwamen eens naar mij
Maar die kaboutermannetjes
Gedroegen zich vrank en vrij
Dus werd ik plots heel bangeskes
“Wie zijde gij?”
“ik ben gewoon Bompapatje”
“en kunde gij nog spelen ook?”
“Ha ja, daarom ben ik Bompapatje”
Toen verdwenen ze in gekleurde rook
Ik begreep meteen wat ik vergeten was
De speelvogel te zijn, die ik altijd al was.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje

Woensdag, 6 februari 2019

Hoog gevoelig

H.D.H.D. ‘r – H.S.P. ‘r
Geëngageerd en empathisch
Strijdlustig naar rechtvaardigheid

Steekt dan zichzelf voorbij
En verdrinkt
in hopeloosheid

Frustraties
Ledigheid
Mentale pijn.

Want onbegrepen

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 31 januari 2019

Laat ons gewoon eens vrolijk zijn

Laat ons springen en dansen
Zingen en walsen
Laat ons gewoon eens vrolijk zijn
Om de zonneschijn
En de maan die waakt
Als iedereen slaapt
Gelukkig om een kleinigheid
Vrolijk om gezelligheid
Genieten van een knuffel
Of lekker ingeduffeld
Heerlijk warm
Niet rijk of arm
Maar uit de juiste broek geschud
En dus voor tegenslag beschut
Maar de koe bij de hoorns vatten
Zonder elkaars geweten af te matten.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Speciaal voor gedichtendag 31 januari 2019

Nacht 13 – 14 januari 2019

Slapeloze nacht

Overmand door vermoeidheid
Lekker ’t bedje in
Op de trein naar Dromenland
Maar de trein wil niet vertrekken
Alweer een staking?

Van mijn linker zijde
Op mijn buik
Naar mijn rechter zijde
En op de rug
En nog eens terug

Na uren kijk ik op de klok
De nacht is 4 minuten opgeschoven
Dan toch maar even op
Want alles doet pijn
En schapen tellen helpt niet

Een slok water
En een plasje
Weer naar bed
Zelfde ritueel
Ik geef het op

Dan maar geen dromenland vannacht.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Woensdag 19 december 2018

Bompapatje de gelukzak

Door een toevallige beslissing om van dokter te veranderen, worden, na een opgelegde en dringende gastroscopie, plots twee tumoren ontdekt in de slokdarm (niet dat mijn vorige huisarts slecht is, maar ’t vertrouwen was een beetje weg).
Doordat die tumoren snel en in een beginstadium ontdekt werden en dus nog niet erg agressief waren, konden ze via een gespecialiseerde endoscopische operatie verwijderd worden in het Saint-Luc ziekenhuis in Brussel.
Ondertussen van de chirurg bericht gekregen dat alles loopt zoals gepland en chemo niet nodig zal zijn. Wel komt er (zoals verwacht) een tweede operatie om het overtallige barrettweefsel weg te branden. Dit zal gebeuren op 29 januari 2019.
Als ook dat lukt (en ik geloof daar rotsvast in), wordt alles weer zoals het hoort … t.t.z. de chronische slokdarminfectie blijft en ik zal strenge leefregels moeten blijven volgen.
Hoeveel geluk, bij een stomme toevallige beslissing, kan een mens hebben? … en een mooier Kerstcadeau kan je toch niet bedenken.
Het ziet er dus naar uit dat ik dan toch nog 120 jaar zal worden, met dank aan mijn engelbewaarder.
Officieel ben ik nu Pat. Coenen, alias Bompapatje de Gelukzak.

Dinsdag, 4 december 2018

Kabouters op de vlucht

Niet zo heel ver hiervandaan, zelfs veel dichterbij dan je zou denken, was eens een koninkrijk, dat geregeerd werd door een lieve, wat verlegen, schuchtere koning.
In zijn koninkrijk heerste rust en vrede. De mensen en de trollen leefden er samen; ze gingen naar dezelfde scholen, of werken samen. Ze gingen naar dezelfde winkels en keken naar de zelfde films … op zondag was er sport voor iedereen. Alles was er goed geregeld en iedereen had het er prima. Er was overvloed aan voedsel, ontspanning en er werd goed voor hun gezondheid gezorgd. Elk dorp of stad had zijn eigen school, waar alle kinderen graag naar toe gingen.

De trollen woonden al jaren samen met de mensen in dezelfde dorpen en steden … er waren zelfs mensen, die met trollen getrouwd waren … je kon bijna geen verschil merken tussen trollen en mensen … Maar trollen hadden langere tenen, waren altijd slechtgezind, maakten altijd en overal ruzie om en vonden nooit iets goed … ze speelden vals en overal hadden ze commentaar op.
Maar de mensen waren slim genoeg om die trollen maar wat te laten zeuren en luisterden noch amper naar hun voortdurend gezaag.

En zo ging het al jaren door, tot op die keer dat het heel hevig en dagen aan een stuk begon te stormen en de bossen rond de steden en dorpen onder water liepen. Van de ene dag op de andere kwamen van overal kleine mensjes opduiken.
De kabouters … iedereen had er al wel eens over gehoord, maar er was nog nooit door iemand één kabouter gezien.

De kabouters leefden al eeuwen gelukkig in de bossen, in kleine dorpjes onder de grond en hadden zo hun eigen taal en manier van leven en kleden. Ze waren niet groter dan dertig centimeter en droegen allemaal een puntmuts op hun hoofd en de mannetjes hadden een lange witte baard.
Ze waren nu uit het bos gevlucht, omdat, door die storm, hun dorpjes volledig onder water stonden en onbewoonbaar waren geworden. Ze zochten droge en veilige plaatsen tot hun dorpen weer droog en veilig waren, bovendien krioelde het in het bos van wolven en andere gevaarlijke wilde dieren …
Maar zo kwamen zij dus plots oog in oog te staan met mensen en trollen.

De mensen vonden die kabouters wel leuk en sloten meteen vriendschap met hen, gaven hen eten en droge kleren en soms zelfs een slaapplaats en geld om nieuwe spullen te kunnen kopen.
De trollen vonden die kleine vieze mensjes, met hun gekke kleren, natuurlijk maar niets. Diefjes waren het en profiteurs, die hen het leven zuur zouden maken. Dat ze maar vlug terug naar ’t bos gaan … Nee! … trollen en kabouters, dat gaat niet samen!

Daar kwam dus ruzie van natuurlijk … De mensen verdedigden de kabouters en de trollen beschuldigden die vieze wezentjes van alles en nog wat … en de kabouters wisten niet wat gedaan, want terug naar hun dorpjes in de bossen konden ze niet.
Dus vonden ze er niets beter op dan ondertussen in ’t park, onder een boom of op een bank, te slapen in hun vieze, vuile slaapzakken. Wie geluk had, kon nog een kartonnen doos bemachtigen om te schuilen tegen weer en wind.

De kabouters, de trollen en de mensen vonden dat natuurlijk niet erg leuk, want het begon al snel te ruiken naar uitwerpselen en rottend voedsel en ze konden zich ook niet behoorlijk wassen, want er waren geen toiletten in de parken … De Kabouters voelden zich totaal niet meer zo welkom en werden er ook nog eens ziek van.

Van het één kwam het ander en iedereen begon ruzie te maken met iedereen … er werd zelfs af en toe gevochten en geslagen … de politie had alle moeite om de ruziemakers uit elkaar te houden … totdat de koning tussenbeide kwam. Hij riep op tot kalmte en nodigde alle burgemeesters van het land uit om samen een oplossing te zoeken.

De trollen-burgemeesters vonden natuurlijk dat de kabouters maar terug naar de bossen moesten gaan en hun eigen problemen maar zelf moesten oplossen en ze moesten nu maar meteen verdwijnen uit de parken, met al die viezigheid.
De mensen-burgemeesters vonden dat ze de kabouters, hoe dan ook, moesten helpen, totdat ze veilig terug naar huis konden en zolang mochten ze hier blijven, maar niet meer in de parken … er staan genoeg gebouwen leeg.

De koning besloot dat ‘iedereen’ z’n steentje moest bijdragen. Hij stelde het volgende voor:
- Ten eerste moeten alle trollen grachten graven rond de bossen, zodat het water daar in kon geloosd worden.
- Ten tweede moeten alle mensen het water uit de kabouterdorpen in die grachten pompen en alle rommel en puin opruimen.
- Ten derde moesten de kabouters de trollen en de mensen zo goed mogelijk helpen en hun eigen dorpen terug bewoonbaar maken.

Na veel welles-nietes discussies, besloot de koning de knoop door te hakken en iedereen aan ’t werk te zetten.
De trollen begonnen, dik tegen hun zin, grachten te graven …
De mensen pompten, al zingend en al fluitend, al het water uit de kabouterdorpjes de grachten in en ruimden alle rommel en puin netjes op.
De dankbare Kabouters hielden zich stil en begonnen ijverig te timmeren aan de heropbouw van hun nieuwe dorpjes en deden hun best om de ondertussen aan hen toegewezen gebouwen, proper te houden.

Toen, na vele jaren, al het werk af was en de kabouters weer naar de bossen waren verhuisd, keerde de rust terug in het koninkrijk. De mensen waren tevreden, omdat ze weer eens veel goede dingen hadden gedaan … De trollen zagen in dat de koning de beste oplossing had gevonden en dus hielden ze eindelijk op met al dat gezeur … en van de kabouters … daar werd nooit meer iets van gehoord of gezien … die leefden nog lang en in stilte, onder de grond, in de bossen, omringd door grachten, die al het water konden opvangen en hun dorpen droog zouden houden in de toekomst …
Slechts enkele kabouters waren gebleven en leefden gelukkig, samen met de mensen én zelfs met de trollen.

En de lieve, wat verlegen, schuchtere koning was trots op zijn volk en de nieuwkomers.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Woensdag, 14 november 2018

Het was maar een droom

Van ’t paradijs heb ik gedroomd vannacht
Waar niemand aan zichzelf dacht
Vol bomen, planten en een bloemenpracht
Waar plant en dier en mens samen konden leven
En alle rare ziektes zijn verdreven
Waar alle mensen naar vrede streven

Een heerlijk zacht klimaat
Maar regen met regelmaat
Een aarde vol liefde zonder haat
Voldoende voedsel voor iedereen
Zo vermijd men elk handgemeen
En iedereen kwam zo heerlijk overeen

Het was maar een droom, maar een illusie om te koesteren!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag, 23 oktober 2018

Nooit opgeven

Het leven gaat zijn eigen gang
En juist ‘dat’ maakt ons zo bang
Er wordt boven ons hoofd beslist
Wie van ons wordt opgevist

Maar de moed opgeven doe je niet
Humor en hoop verwerken het verdriet
Blijven lachen ondanks de tranen
Al lijken die wel oceanen

Pat. Coenen
(alias Bompapatje

Zondag, 8 oktober 2018

Persoonlijke kruistocht

Mijn eigen kruistocht gaat beginnen
Tegen fanatieke, extremistische tumoren
Hoofdridder Dr. Moreels
Van de orde van Saint-Luc
Slijpt reeds z’n messen
Werkt een strategisch aanvalsplan uit
En zal mijn kruistocht voeren
Terwijl ik rustig slaap op beide oren.

Als de strijd dan is gestreden
En wij kunnen proeven van de zegen
Laten we de vijand in ’t ongewisse
Om dan met brand en furie
Alles weg te branden
Wat niet meer hoeft, maar verder woedt
Het sluimerend kwaad zal uitgeroeid
Zegevierend en HEIL aan mijn gezonde toekomst!

WE WILL NEVER GIVE UP THE FIGHT !

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag, 02 oktober 2018

65 jaar

65 jaar geworden
Vele warme wensen
En bloemen en een mooie plant
Vooral die kinderknuffels
Met tekeningen en al
Deden mij goed
Dit had ik echt wel nodig
In deze moeilijke tijden
De tumoren zullen lijden
En voor goed verdwijnen
Want ‘t optimisme was nooit zo groot
Zoveel liefde om me heen
WE SHALL OVERCOME THESE DAYS!!!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag, 1 oktober 2018

Hoop, geloof en vertrouwen

Als hoop wordt verdrongen door verdriet en angst
Geloof dan dat alles weer goed zal komen
Heb vertrouwen, want je staat er niet alleen voor!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Woensdag, 26 september 2018

Al zal ik dan misschien geen 120 worden

Al zal ik dan misschien geen 120 worden
Maar een boom word ik wel … met zekerheid
Een eik, een wilg of populier
Met veel takken en een lang bestaan
Waar vogels kunnen huizen
Eekhoorns … en boomhutten
Waar kinderen kunnen schuilen
Zodat ik de wereld kan overschouwen
En de maan door mijn bladeren zal schijnen
En de wind met m’n kruin kan spelen.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag, 17 augustus 2018

Soms maak ik van m’n hart een steen

Petatje, Patje , Bompapatje
Met m’n peperkoeken hartje
En m’n overgevoelige ziel
Mijn eeuwige kinderziel

Zo wil ik altijd blijven
En me niet laten leiden
Door ongepaste emoties
Als haat en wrok en andere kwesties

Maar ’t leven is hard
En maakt soms een steen van m’n hart
Met mogelijke gevolgen
Die ik dan soms zelf niet kan volgen

Als de toekomst niet is te zien
En helpt geen tellen meer tot tien
Dan neem ik een besluit
Amen en uit!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag, 7 september 2018

Als angst en onzekerheid overnemen

(speciaal voor iedereen met een fysiek, psychisch of ander probleem)

Als zekerheid en zelfvertrouwen
Verdrongen worden
Door angsten en onwetendheid
Vraagt het moed
Veel moed
Om het hoofd niet te buigen
En om door te gaan
Voor jezelf
Voor wie je lief hebt
En voor iedereen die om jou geeft
Niet opgeven
Doorgaan
In goede en in slechte tijden
En geniet van elk moment!
Trouwens, heeft niet elk huis
Zijn eigen kruis?

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 29 augustus 2018

Later

Nog heel veel later
Als al mijn plichten zijn vervuld
En ik al mijn fouten heb begaan
Als alle pijn voorbij zal zijn
Verdriet verdronken
In zeeën van tranen
De toekomst verleden is
Het verleden lang vergeten
Het leven is geleden
Niemand mij meer nodig heeft
En al mijn tijd is opgebruikt
Zal ik wuiven in de wind.

Een boom rechtop en fier
Mijn wortels mijn verleden
Als voeding voor mijn toekomst
Mijn bladeren vliegen
Mijn takken vallen
Maar groeien weer opnieuw
Zodat vogels blijven nesten
En kinderen kunnen klimmen
Elk jaar opnieuw
Dan zal ik eeuwig gelukkig zijn
Rechtop en fier
Voor eeuwig en altijd.

Groeien zal ik
Tot ik de hemel raak
Dat is mijn droom
Mijn wens
Mijn zekerheid.
Mij gelukkig wentelend in eenzaamheid
In stilte
In een bos vol gelijken

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Vrijdag 13 juli 2018

Het tijdperk van de communicatie

In het tijdperk van de communicatie
is praten iets heel abstracts
storend en niet gewenst
het kan alleen nog op ’t internet
via de ‘sociale’ media.

Berichten en foto’s stuur je door
naar de persoon naast of over je
en dan maar wachten op die emoticon
het duimpje of het hartje
eventueel met een tegenbericht.

Met z’n allen tokkelen op onze phone
in stilte en zwijgend naast elkaar
altijd turend naar dat scherm
om te weten hoe populair we zijn
we hebben dan ook heel veel vrienden.

Sexting is helemaal in bij onze pubers
geen stiekeme briefjes meer
die onder de schoolbanken doorgegeven worden
naar dat meisje of jongen met die blonde krollen
voor een afspraakje en/of vieze puberpraat.

In het tijdperk van de communicatie
is er geen plaats meer voor een goed gesprek
debat of een felle discussie
we hebben onze eigen taal vol spel- en schrijffouten
but who cares? … En delen selfies uiteraard!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag 12 juli 2018

De tijd staat niet stil

Soms is soms
en nu is nu
straks waarschijnlijk later
morgen is de toekomst
en gisteren al geschiedenis.

De tijd staat niet stil
want rust roest
niets doen is verloren tijd
doe vandaag wat je aankan
morgen tijd voor weer wat anders.

Doe alles met veel goesting
ook al had je er geen zin in
de beloning is navenant
voldoening van gedane arbeid
moe, maar voldaan, is je verdiende rust.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag 9 juli 2018

Wouter de kabouter

Er is een kabouter
zijn naam is gewoon Wouter
zou oud als een eik
maar nog zo kwiek als een twijg.

Hij kijkt graag naar de mensen
met hun onzinnige wensen
van op zijn zwam bij avondrood
en lacht dan z’n tanden bloot.

Wat een rare wezens toch
altijd ruzies en bedrog
daarom vindt Wouter het fijn
om gewoon een kabouter te zijn.

Want mensen zijn net als Trollen
altijd schreeuwen en grollen
nooit tevree of goed gezind
nog voor hun dag begint.

En bij ochtendstond
gaat Wouter ondergronds
met het zalige kaboutergevoel
ver weg van die gekke mensen boel.

Pat. Coenen
(alias bompapatje)

zondag 8 juli 2018

De pot verwijt de ketel.

Het zijn de fietsers, die kriskras door het verkeer laveren, alsof de hele straat van hen alleen is…
Het zijn de automobilisten, die fietsers gewoon van de weg rijden, zodat deze wel defensief moeten fietsen…
Het zijn de voetgangers, die onoplettend over straat lopen en het slechte voorbeeld geven aan onze kinderen.
Enzovoort, enzovoort ….

Laten we nu eindelijk eens ophouden met dat ‘de pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet’ mentaliteit en ons ALLEMAAL hoffelijk en zo goed en zo kwaad mogelijk aan de regels houden en vooral voor eigen deur vegen!
De opgesomde voorbeelden gebeuren heus allemaal wel en nog veel meer, we hebben met z’n allen boter op ons hoofd…

Dus laat ons ophouden met dat gezeik en de schuld ook eens bij onszelf zoeken en wat meer begrip tonen voor de ‘feitelijke’ situatie, in plaats van altijd met de vinger te wijzen en te veralgemenen…
Laat ons a.u.b. stoppen met dat stom gezeik, ons gezond verstand gebruiken, ons hart laten spreken en rekening houden met onze eigen veiligheid, alsook die van de andere weggebruikers….

Dank u!

En die fietsers, automobilisten en voetgangers, die overal lak aan hebben, mogen gerust eens goed aangepakt worden, wat mij betreft.
De straat is geen speelplaats voor cowboys, dronkenlappen en junkies…. noch per auto, per (brom)fiets, per motor of te voet… en ja… zelfs ook niet voor rollators, skates e.a. …

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag 05 juli 201

Veel te warm

Het is mij veel te heet
deze hitte bij zulk warm weer
het is gewoon ondraaglijk
mijn hersens smelten weg
het laatste greintje energie
zinkt weg tot in mijn teensleffers
waar zelfs daar zweetvoeten heersen
dan maar op blote voeten
een shortje en in ontbloot bovenlijf
van mijn bidkappeleke van een lichaam
(want een kathedraal is het (al lang) niet (meer))
zuchtend en zwoegend deze periode door.

a pool, a pool, my kingdom for a pool !

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Maandag, 25 juni 2018

Later word ik een boom

Kon ik maar zo vrij als een vogel zijn
zonder zorgen of verdriet
zonder pillen en verlost van alle pijn
dan zong ik meteen … het mooiste lied.

Alles kunnen doen wat ik maar wil
leeftijdsloos dag in dag uit het hele jaar
mijn hele leven lang dat is wat ik eerlijk wil
en later word ik een boom ... echt waar!

Een boom waaiend in de wind
Verwonderd kijkend om mij heen
naar die rare vogel die bij mij een tak vindt
om te nesten en te broeden … zo ben ik niet alleen.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 21 juni 2018

Wat is de definitie van het begrip MENS?

Is een ‘mens’ een individu met een hart en een bovendierlijk intellect, dat kan bepalen wat juist is en wat slecht … het verschil kan maken tussen goed en kwaad. Een wezen dat kan bepalen hoe een samenleving moet geleefd worden, voor de medemens, de dieren en het hele milieu?
Kortom; geschapen naar Gods evenbeeld.

Of is een ‘mens’ maar een toevallig rechtop lopend zoogdier, met een uitgesproken meedogenloze vernietigingsdrang, zonder gevoel voor rechtvaardigheid en empathie… een wezen dat lak heeft aan samenleven en aan alles wat is?
Kortom; door God geschapen als een natuurlijk kankergezwel, om uiteindelijk een einde te maken aan Zijn eigen schepping.

Hopelijk behoor ik (en velen met mij) tot de eerste soort. En zal de Schepper tijdig een remedie vinden tegen die kankergezwellen, zodat we eindelijk in vreugde, vrede en gelukkig samen kunnen leven, in een schoon en gezond milieu … zodat we ons intellectueel verder kunnen ontwikkelen naar Zijn evenbeeld en terugkeren naar het paradijs.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Woensdag 20 juni 2018

Soms vergeten we gelukkig te zijn

Soms vergeten we gewoon gelukkig te zijn
dat we geboren en getogen zijn
op misschien wel de beste plek van deze aard
we komen niets te kort
er is altijd wel een vangnet
op elke hoek van de straat
vindt je wel een bakker
een apotheek
een overvolle supermarkt
dokters en ziekhuizen in elk dorp
iedereen zijn eigen gsm
z’n auto en z’n vrijheid.

Soms vergeten we gewoon gelukkig te zijn
gezondheidszorg voor iedereen
de vrienden, familie en kinderen om ons heen
het Bourgondisch leven maakt ons blind
we klagen en zagen
om akkefieten
we tellen onze centen
maar gaan wel op reis
of hebben een zwembad in de tuin
en hebben eten en drinken in overvloed
waarom vergeten we dan gewoon
dat we eigenlijk gelukkig moeten zijn?

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Dinsdag 12 juni 2018

Er zijn zo van die dagen

Er zijn zo van die dagen
dat je ziek wakker wordt
en niet kan doen waar je naar uitkijkt

er zijn zo van die dagen
dat een goede vriend
in een medisch onzekere toekomst zit

er zijn zo van die dagen
dat je met vrienden wil afspreken
maar alleen maar stilte krijgt

er zijn zo van die dagen
dat een kennis in diepe nood zit
waar je, ondanks, niets kan aan verhelpen

er zijn zo van die dagen
waar alles alleen maar leegte is
slecht nieuws met een gevoel van onmacht

vandaag was dus zo’n dag
één van die dagen
die je wil vermijden en niet meemaken wil

zo’n dag waar alles samenkomt
onzekerheid, verdriet en onmacht
twijfels over wat er nog toe doet of wat belangrijk is

zo’n dag waar de hele wereld
je gestolen kan worden
en je jezelf wikkelt in vertwijfelde emoties.

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)

Donderdag, 7 juni 2018

Que sera, sera

Moeilijke en pijnlijke beslissingen nemen, is zowat het zwaarste wat een mens moet doen. Men stelt het steeds uit, waardoor de frustratie alleen maar erger wordt, tot ze ondraaglijk is.
Het besef dat daarna een passie, een liefde voor iets of iemand totaal onmogelijk wordt en nooit meer terug zal of kan komen… Het pijnlijke gevoel dat je de jarenlange gelukzalige liefde en passie moet opgeven en enkel in je herinneringen zullen verder leven.
Pas als je de knoop hebt doorgehakt, de beslissing hebt genomen, besef je dat het eindelijk tijd is voor nieuwe horizonten. Projectjes, die al jaren in de schuif liggen, krijgen plots weer aandacht … een nieuwe wereld gaat open … je popelt om er aan te beginnen; ook al weet je, uit ervaring, dat ook die weer, vroeg of laat, waarschijnlijk tot frustraties zullen leiden.
Maar treuren doen we niet! We rechten onze rug, treken onze buik in en met de schouders achteruit vliegen we erin met weer datzelfde enthousiasme; dat ons zo eigen is… QUE SERA SERA!!! en HOP MET DE GEIT!!!

Pat. Coenen
(alias Bompapatje)